Ապրիլի 16-ին Ասկերանի շրջանի վարչակազմի ղեկավար Սերգեյ Գրիգորյանը հրավիրել էր աշխատանքային խորհրդակցություն, որին ներկա էին շրջանի ուժային կառույցների ղեկավարներ, վարչակազմի աշխատակազմի բաժինների վարիչներ, հիմնարկ-ձեռնարկությունների տնօրեններ։ Խորհրդակցության հիմնական թեման քառօրյա պատերազմն ու նրա հետևանքներն էին։ Ս. Գրիգորյանը հորդորեց խորհրդակցության մասնակիցներին աշխատավայրերում տանել բացատրական աշխատանքներ՝ զերծ մնալ ավելորդ ու աննպատակ խոսակցության թեմաներ քննարկելուց, որոնք կարող են հասարակության մեջ պառակտություն և խուճապ առաջացնել։ Նա նաև նշեց, որ շրջանում պետք է

  Արցախյան ազատամարտը նոր փուլ է թևակոխել։ 1988-ին թշնամու սանձազերծած  պատերազմի մարտահրավերն արժանապատվորեն ընդունվեց հայերի կողմից։ Չնայած զենք ու զինամթերքի պակասին՝ հայը հաղթանակեց ու առաջին անգամ պատմության մեջ վերադարձրեց հայապատկան տարածքների թեկուզ մի փոքր մասը։ Հայրենիքը բացարձակ արժեք է, որը ձեռք է բերվում միայն ու միայն զոհողությունների գնով։ Հայրենիքն ու հայրենասիրությունը լոկ բառեր չէին անհավասար ճակատամարտ մղող ֆիդայինների համար, այլ գաղափարներ, հանուն որի արժեր ապրել ու զոհվել։  Բազմաթիվ հայորդիներ կյանքի գնով կատարեցին Հայրենիքի հանդեպ իրենց սրբազան պարտքն այն քաջ գիտակցմամբ, որ թշնամուն մեկնընդմիշտ վտարել են Հայրենիքի սահմաններից անդին։ 1994-ի հրադադարից հետո սակայն պարբերաբար

  Վերջին իրադարձությունների ծանր ու լարված օրերին Մարտակերտից, Մատաղիսից և Թալիշից տարահանված մի խումբ ընտանիքներ իրենց ապաստանը գտան Ասկերան քաղաքում:

Ապրիլի 13-ին հանդիպեցի այդ ընտանիքներից մի քանիսի հետ: Ստեփան  Շահումյան փողոցում վարձով բնակվող Զավեն Հարությունյանն ու Մարետտա Ստեփանյանն իրենց 2 սենյականոց առանձնատանը հանգրվան են տվել Մարտակերտից տարահանված 2 ընտանիքի: Երբ մտա նրանց տուն, անմիջապես ուշադրությունս գրավեց բազմանդամ դարձած այս ընտանիքի համերաշխությունն ու անմիջականությունը: Լավատեսությամբ լցված Ստելլա Ստեփանյանը և Ժաննա Խաչատրյանը համոզված էին, որ մի քանի օր հետո իրենց փոքրիկների հետ վերադառնալու են

  Ապրիլի 2-ից առայսօր Արցախում տիրող լարված իրավիճակն անտարբեր չի թողել աշխարհի տարբեր մասերում ապրող և ոչ մի հայի: Ողջ հայությունն ինչպես միշտ, համախմբված և միասնական կանգնել է Արցախի կողքին`պատրաստ օգնելու և աջակցելու բոլոր հարցերում:

Առաջնագծում կանգնած զինվորին օգնելու խնդիրն առաջնահերթ է ամեն մի հայի համար: Օրեցօր ավելանում են մարդասիրական օգնությունները, որոնք տեղ հասնելով` միանշանակ օգտագործվում են նպատակային:

Ասկերանի շրջվարչակազմի ղեկավար Սերգեյ Գրիգորյանի անմիջական նախաձեռնությամբ և նրա բարեգործ ընկերների աջակցությամբ մեր շրջանին

  Իրավամբ, չկա ավելի արժանապատիվ  գործ, քան հանուն Հայրենիքի մարտնչելն է։ Այս գաղափարով դաստիարակվել ու դաստիարակվում են սերունդներ, ովքեր փառքով են կատարում իրենց վեհ առաքելությունը՝ անգամ կյանքը զոհելով հանուն մեծագույն արժեքների, հանուն Հայրենիքի անկախության։ Ապրիլի 2-ից դավադիր թշնամու հերթական ագրեսիային արժանապատվորեն դիմագրաված մեր տղաներից յուրաքանչյուրի կատարած սխրագործությունը, թերևս, ասվածիս վառ ապացույցն է։ Հայրենիքի համար օրհասական պահին հայոց երկնակամարում նոր հերոսներ ծնվեցին՝ նվիրյալ ու քաջարի զինվորներ, ովքեր կրկին անգամ աշխարհին ցույց տվեցին հայ զինվորի բազկի ուժն ու ոգու զորությունը, նրա զավակների միասնությունն ու հանուն արդար գաղափարի մարտնչելը։ Այդ տղաներից մեկն էր փոխգնդապետ ՕՆԻԿ ԿԱՐՈՅԻ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ։ Օնիկի համար ստեղծված իրավիճակում այլընտրանք չկար: Ծառայակից ընկերների հետ առանց վայրկյան անգամ երկմտալու նա շտապեց Արցախի վտանգված սահմաններում կենաց ու մահու կռիվ մղող զինվորներին օգնության։ Ընկավ քաջի մահով՝ իր անմահությամբ փրկելով տասնյակ զինակիցների կյանքեր: Անկասկած, նման զարմանահրաշ քայլն ընդունակ էր իրագործել միայն խելահեղ քաջությամբ ու անսասան վճռականությամբ օժտված մարդը:

Օնիկ Գրիգորյանը ծնվել է 1978 թվականին Ասկերանի շրջանի Խրամորթ գյուղում։ 1995-ին ավարտել է Խրամորթի միջնակարգ դպրոցը և ծառայության անցել Պաշտպանության բանակի շարքերում։ Ավարտել է ԱրՊՀ §Ֆիզկուլտուրա և նախնական զինվորական պատրաստություն¦ բաժինը։ Ծառայության ընթացքում

  Ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերը թշնամին Ղարաբաղա-ադրբեջանական ողջ սահմանի երկայնքով սկսեց օգտագործել իր ամբողջ սպառազինությունը։ Արցախում տիրող իրավիճակը սկսեցին լուսաբանել տարբեր հեռուստաալիքներ։ Փաստորեն Ադրբեջանը կրկին ուժային մեթոդներով է ցանկանում լուծել Արցախի հարցը, որը մենք արդեն լուծել ենք շատ վաղուց: Այդպես էր նաև 88-ին։ Սակայն ադրբեջանի տխմար ղեկավարությունն այդպես էլ չկարողացավ հասկանալ, որ անզոր է իր ողջ զինանոցը, երբ բացակայում է Հայրենիքի հանդեպ սուրբ պարտականությունն ու սերը, հավատամքն ու քաջ նախնիների արյամբ սրբագործված հողի քաղցրությունը։ Մեր զինվորներն ամեն վայրկյան վտանգում են իրենց կյանքը

   Երբ վտանգվում է Հայրենիքի անդորրը ավելի է բարձրանում նրա զինվորի մարտական ոգին։ Այս օրերին Հայրենիքին նվիրյալ ամեն մի զինվոր մեծ պատասխանատվությամբ է կատարում իր վեհ առաքելությունը։ Ձեռք բերած մարտական գիտելիքներն ու ունակությունները գերազանցապես են օգտագործում նրանք և թշնամու ոտնձգություններին արժանի հարվածներ հասցնում։ Այս մի քանի օրերի ընթացքում արցախյան հողում մեկ տասնյակից ավելի անօդաչու թռչող սարքեր են պայթեցրել մեր զինվորականները։ Դրանցից մեկն էլ ընկել էր Ասկերանի բերդի մոտակայքում։ Ինչպես նշեց սարքը խոցած մարտական հաշվարկի պետ Բաբկեն Մովսիսյանը՝ ապրիլի 6-ին ժամը 22։45-ին նկատելով անօդաչու թռչող սարքի լույսերը Ասկերանի գլխավերևում տեխնիկան բերվել է մարտական